Sveti Marko Koriški u Prizrenu

Manastir je sagrađen na steni , iznad reke Koriške , prema poznatom zapisu , od Ioana i Branka Vlahića , 1467.g. U njemu je čuvana velika zbirka rukopisa , među kojima i poznati Dečanski Zakonik. Za vreme Prvog svetskog rata je razoren , spaljen , a manastirsko bratstvo delom pobijeno , delom rasterano od Albanaca Kabašana. Kasnije je manastir obnovljen , ali ponovo strada od Albanaca 1941.g. Isposnica Svetog Marka Koriškog se nalazi severno od manastira , na nepristupačnom mestu. Ovde je sahranjen čuveni trgovac iz Prizrena Sima Andrejević Igumanov.

Isposnica Svetog Petra Koriškog u Prizrenu

Postojanje ove pećinske crkve pominje se za vreme kralja Milutina , koji ju je priložio manastiru Hilandar , ali je nastala verovatno krajem Xl ili početkom Xll veka. Srpski kralj Dušan prima ovu crkvu od starca Grigorija , sa celokupnim imanjem i bibliotekom. Zbog turskog zuluma , mošti Svetog Petra Koriškog su prenete u Crnorečki manastir 1572.g. Manastirski kompleks čini crkva , ćelija isposnica , monaške ćelije i ekonomske zgrade. Severozapadno od crkve su ostaci ruševina ćelija i crkve Svete Bogorodice iz XlV veka. U nesvakidašnjem Deizisu isposnice: Hristos na prestolu i druge ikone , (izložene na sajtu -pr.aut.) najverovatnije prilog samog Svetog Petra Koriškog , oko 1220. godine.

Crkva Svetog Spasa - Prizren

Šadrvan u centru Prizrena. Levo je deo Sinan-pašine džamije izgrađene 1615. godine od materijala, samog kamena, Manastira svetog Arhanđela građenog od 1343 – 1352 godine, inače zadužbine cara Dušana u kome je i sahranjen. Ka brdu je manastir Svetog Spasa, zadužbine Dušanovog vlastelina Mladena Blagojevića, podignuta oko 1348. godine.

Pogled na Prizren sa pozicije crkve Svetog Spasa, spaljena je 2004. godine u martu mesecu. Levo je Saborna crkva sa Patrijaršiskim dvorom, spaljena marta 2004. godine. Desno je Sinan-pašina džamija sagrađena 1615. godine od mermera manastira Svetih Arhangela sagrađenog 1352. godine, zadužbine Cara Dušana (1308 – 1355).

Gračanica na Kosovu i Metohiji, kod Prištine

Ovu najlepšu crkvu srpske srednjevekovne arhitekture podigao je kralj Milutin oko 1315.godine. Posvećena je Blagovestima i bila je katedrala Lipljanskih episkopa. Živopisanje Gračanice završeno je pred smrt kralja Milutina, 1321.godine. Pretpostavlja se da su radovima rukovodili veliki majstori Milutinove dvorske slikarske škole, Mihailo i Evtihije, koji su pre toga, po Milutinovoj želji, slikali freske u Nagoričanu. Po svom arhitektonskom sklopu Gračanica predstavlja vrhunac srpskog graditeljstva u duhu vizantijske tradicije.

Crkva Sv.Jovana u selu Velika Hoča

Crkva je postavljena na uzvišenju iznad sela i predstavlja arhitektonski zanimljivu građevinu. Sa osnovom trižonhosnog oblika hram ima kvadratnu pripratu zasvedenu poluobličastim svodom. Freske potiču iz 14. i 16. veka. Stariji sloj je samo fragmentarno očuvan. Mlađi životopis je nastao u vreme Makarija Sokolovića, između 1561. i 1577.godine. Pažnju skreću tri veoma vredne ikone koje je slikao poznati srpski umetnik Longin 1577.godine. Selo je 4 kilometra jugoistočno od Orahovca. Nekada je u selu bilo 13 crkava a od trenutno sačuvanih hramova najistaknutije mesto zauzimaju tri, crkva Sv.Nikole, Sv.Jovana i Sv.Stefana.

("Kulturna riznica Srbije" - Jovan Janićijević)

Pećka Patrijaršija

Još za života Sv.Save na mestu gde je danas manastir Pećka Patrijaršija, osnovan je metohijski manastir Žiče. Arhiepiskop Arsenije, naslednik Sv.Save podigao je na žičkom vlastelinstvu crkvu Sv.Apostola verovatno oko 1230.godine. Sa severne strane ovog najstarijeg hrama u pećkom kompleksu Arhiepiskop Nikodim podigao je pre 1324.godine crkvu Sv.Dimitrija. Arhiepiskop Danilo II podigao je oko 1330.godine hram posvećen Bogorodici Odigitriji (Putevoditeljici), da bi njemu kasnije pridodao sa južne strane malu crkvicu Sv.Nikole. Ispred tri glavna hrama Arhiepiskop Danilo II je podigao monumentalnu pripratu a ispred nje pirg. Fotografije su sa južne strane crkve Sv.Apostola

Crkva Bogorodice Ljeviške u Prizrenu

Sagrađena verovatno još u lX veku , obnavljana početkom Xlll veka , živopisanje završeno između 1220.-1230.godine kada crkva postaje katedrala srpskog arhiepiskopa , kog je postavio Sveti Sava. Freske iz tog perioda: (Čuda iz Hristovog života) Izlečenje slepoga i Bogorodica Eleusa (Milostiva) s Hristom Hraniteljem sirotih. Verovatno, jedan od glavnih majstora Mihajlo Astrapa učestvuje u obnovi pod kraljem Milutinom , oko 1307.godine. Zanimljivo da su u Lestvici Jakovljevoj , međ vrežama , svoje mesto međ svecima i vladarskim lozama , pored predaka Hristovih i proroka , našli i Plutarh i Platon.